OP PAD MET DE 4WD IN LAKEFIELD NP

Vandaag gaan we op pad met de 4WD! We laten bagage achter in het hotel, want we hebben waarschijnlijk niet zo veel ruimte, alleen het hoognodige gaat mee. De 4WD is een super stoere Toyota Landcruiser V8 met poptop, een uitklapbaar dak, zodat er slaapplaats is voor 3 personen. Het is even wennen, want  in deze auto moeten we schakelen (we hadden eerst een automaat) en de richtingaanwijzer zit aan de andere kant. We vergissen ons nogal eens, zodat bij veel kruisingen de ruitenwissers aan gaan…

De eerste dag reizen we door het Daintree National Park naar Daintree Village. De wegen zijn nog allemaal verhard, dus het loopt goed. We zetten de camper op een ‘unpowered site’, maar in de loop van de avond valt de elektriciteit uit, onze koelkast doet het niet meer en het licht werkt ook niet. We verhuizen naar een ‘powered site’ op de campsite, de koelkast doet het weer, maar het licht blijkt nog niet te werken. Meteen nemen we contact op met het verhuurbedrijf, we willen een goede accu en niet weer een halve dag aan een reparatie besteden. We balen en denken natuurlijk terug aan de 2 eerdere reparaties die we met de grote camper hebben gehad. Die avond genieten we nog van het kampvuur, gemaakt door de uitbaatster van de camping, de vrouwelijke variant van Crocodile Dundee’. We eten zeer slechte pizza, die door de Miss Dundee is geregeld. De volgende ochtend nemen ze contact met ons op voor verdere stappen.

Om 9.00 uur ’s ochtends staan we klaar voor een boottocht over de Daintree River, we gaan krokodillen spotten en als het mee zit ook nog wat vogels en slangen. Maar het eerste ritje in de morgen is niet succesvol, de omgeving is prachtig, maar we zien slechts één krokodil.

Het verhuurbedrijf van de 4WD heeft inmiddels een reparatie geregeld, om half 12 kan er iemand bij de ferry over de Daintree River zijn om de accu te vervangen. Dit lijkt een prima optie te zijn en Irene en Matthijs kunnen zelfs nog een keer met de ‘krokodillenboot’ bij de ferry. Stefan blijft bij de auto en warempel wordt de vervanging van de accu op tijd en snel uitgevoerd. De tweede krokodillentocht wordt een succes. Het is inmiddels laagwater in de rivier en ook is de temperatuur inmiddels opgelopen, waardoor veel krokodillen op de oevers van de rivier liggen op te warmen. Irene en Matthijs komen in euforische stemming terug bij de auto. Veel krokodillen gezien, de grootste/oudste van de rivier van ruim 4 meter, een moeder met zo’n 7 kinderen en veel vogels. Daarna gaan we verder op pad met een auto die nu weer helemaal in orde is.

Na de overtocht met de kleine veerboot naar de noordzijde van de Daintree rivier komen we al snel bij Cape Tribulation. Dit is het punt waar, zoals de Australiërs zeggen, ‘the rainforest meets the reef’. Het tropisch regenwoud (The Wet Tropics, a world heritage site) wat we hier zien is zeer donker door de dichte begroeiing. De naam van de kaap is afkomstig van de schipbreuk die kapitein James Cook hier leed in 1770 en waar alle problemen destijds begonnen. Hopelijk vergaat het ons beter! We genieten in de middag van het strand en de zee bij Cape Tribulation, samen met het aangrenzende regenwoud is het echt geweldig!

Na Cape Tribulation begint de echte vierwieltocht. Gewone  auto’s mogen/kunnen hier niet meer verder. Het zogenaamde Bloomfield Track loopt langs de kust van Cape Tribulation naar Cooktown. We maken steile klimmetjes omhoog en dalen weer en we moeten riviertjes doorwaden. Matthijs zit tussen ons in op de voorbank en heeft nu ook fantastisch uitzicht. Af en toe komen we tegenliggers tegen en rijden we door de grote stofwolken die ze achterlaten. Dit is grotendeels Aboriginal gebied. In de buurt van Wujal Wujal liggen de Bloomfield Falls, natuurlijk moeten w ook deze watervallen bekijken, zwemmen is er niet bij want ook hier kunnen krokodillen zijn. Als het schemerig wordt zijn we in de buurt van Rossville. Daar zien we een bordje: camping 3 km en we besluiten er naar toe te gaan. In de middle of nowhere komen we aan bij een huis, Homerule. Plek genoeg om te staan, behalve een groep Australische dames die op een Yoga-weekendje zijn en in cabins overnachten, zijn wij de enige gasten. We zetten de 4WD op een vlak stukje en gaan meteen aan de slag met koken. ’s Avonds gaan we nog even naar de algemene gastenruimte. Daar staat een tafeltennistafel. Even een spelletje doen, ook Matthijs wil meedoen. Omdat er weinig licht is, duiken we vroeg ons mandje in.

De volgende dag rijden we door naar Cooktown. We verlaten de Wet Tropics en komen in droger landschap. We komen door Blackmountain National Park, bergen van zwarte graniet stenen en rotsen. Het is een prachtige route. Na een korte stop rijden we door naar Cooktown. Natuurlijk kijkt James Cook uit over de baai waar hij destijds geland is. Er staan nog een paar oude gebouwen, de straten zijn breed, verder is het er rustig. We picknicken bij de speeltuin, waar Matthijs zich even kan uitleven. Best vermoeiend voor het kleine mannetje om veel in de auto te zitten. In Cooktown doen we wat boodschappen en gaan naar de Tourist Information. In het noorden is het niet mogelijk om te kamperen zonder een vooraf geboekt permit. Nadat we een goed overzicht hebben van de national parcs in het noorden, bellen we voor het benodigde permit. Je gaat dan vervolgens een hele procedure door. De autoriteiten willen alles weten, zodat het telefoongesprek duurder dreigt te worden dan het permit zelf. Uiteindelijk lukt het om een camp site te boeken in Lakefield National Parc, het is het laatste plekje op de kampeerplaats. 

We gaan weer op pad want we hebben nog een aardig aantal kilometers te gaan. We volgen nu een route van de Cooktown Discovery Trail. Vlak na Cooktown begint weer de dirt road, met 120 km/uur rijden we erover heen, over de wasbordwegen, harder dan we ooit elders in Australië hebben gereden. We passeren een paar riviertjes en rijden langs de termieten heuvels. Het zijn er opeens zo veel en zo groot. We rijden flink door want het wordt al laat, we rijden voorbij Old Laura Homestead, verder noordelijk in cape York Peninsula. Na een paar kilometer komen we bij de afslag 6 Mile Waterhole, onze camp site. Het blijkt nog een zandweg van 3 kilometer voordat we er zijn. Bij een kleinere afslag kiezen we rechts, maar als we bij een open plek komen, lijkt niets op een camp site. We rijden weer terug en pakken de andere kant. Nu zien wel een bordje met nummer 1 staan, maar verder geen andere kampeerders. Zitten we wel goed? We rijden terug naar de hoofdweg, hier staat een bord met verdere uitleg. Het blijkt dat de camp site maar uit 1 plek bestaat. Hmmm, echt wat voor ons, kamperen in de outback, zonder licht en verdere voorzieningen, naast een riviertje waar krokodillen kunnen zitten en het is bovendien aardedonker. We koken wat en gaan daarna snel onze bedje in.  De volgende dag ziet het er allemaal weer wat beter uit. De zon schijnt, het is echt een mooi plekje, maar wel ‘pretty remote’.

Old Laura Homestead is een bezoekje waard. Er staan nog een paar oude verlaten gebouwen en verroeste auto, alles doet denken aan vervlogen tijden. We maken een paar foto’s en rijden door naar Laura om wat inkopen te doen. Laura is een plaatsje op de doorgaande route naar Cape York, de noordelijkste punt van Australië. Het heeft dan ook alle sfeer van reizigers. In het plaatselijke hotel drinken we een kop koffie, we kopen in de kleine supermarkt ernaast brood (uit de vriezer, anders is er niet/nooit) en de laatste benodigdheden. Veel 4WD’s stoppen hier even voor benzine en als tussenstop voor de reis naar het noorden. Veel meer dan een paar huizen, een hotel, een supermarkt, een vliegveldje(!) en een school is het niet. Dan rijden wij ook naar het noorden. Als we even op weg zijn spring een grote kangoeroe vlak voor onze auto de weg op, gelukkig weet hij nog net onze bumper te ontwijken. Zijn broertje/zusje  heeft het minder goed getroffen, even verderop boven de weg zien we grote roofvogels vliegen, waaronder twee grote zeearenden. Door heel Australië tref je overigens heel veel aangereden kangoeroes aan langs de weg, in sommige streken zie je zelfs om de 200 meter een kadaver liggen. Bij een van de ranger stations willen we nog een kampeerplek regelen voor de komende nacht. Als we bij New Laura Ranger Base aankomen is het verlaten. Hier kunnen we het niet regelen, dus door naar Lakefield Ranger Base.  Daar aangekomen worden we geholpen door een vriendelijke ranger. We zoeken een camp site op met meer voorzieningen, een toilet en een douche (koud) en meer kampeerplaatsen.

We komen uit bij Kalpowar Crossing. We zijn er rond een uur of 3 en kunnen ons goed settelen. Het is een mooie plek aan de rivier (met krokodillen) en er staan meer tenten. Matthijs vindt een vriendinnetje om mee te spelen, een Australisch meisje van zijn leeftijd. Als Stefan zich waagt aan de koude douche treft hij een knalgroene kikker aan in de douche, van het formaat van een forse mango. Ook Matthijs gaat met protest onder een koude douche, maar vindt het toch heerlijk. Achteraf is het wel stoer natuurlijk. Na het eten leggen we Matthijs op bed en genieten wij van de sterrenhemel en het licht van de volle maan.

De volgende dag maken we een wandeling langs de rivier, ondanks de vele waarschuwingsborden zien we geen krokodillen (jammer) en daarna stappen we in de auto. De rivier steken we over met de auto, het is de spannendste crossing tot nu toe. De rivier is breed en stroomt behoorlijk en je moet echt goed langs de rand van een onder de waterlijn liggende richel blijven rijden. Op de terugweg gaan we er met een grote vaart doorheen, lachen, water spat flink omhoog. Vandaag gaan we naar Port Douglas en komen we weer terug in de ‘civilized world’. We komen weer door Laura, voor ons bekend terrein en drinken nog een koffie bij hetzelfde hotel, wat ook de enige keus blijkt te zijn. We vangen hier de eerste berichten van de Olympische Spelen op die dan net een paar dagen begonnen zijn. Veel nieuws over de Australische prestaties en weinig nieuws over de onze. Het enige dat duidelijk wordt is dat we goud zijn misgelopen door Australisch toedoen.

We stappen weer snel in de auto want het is nog wel een eindje rijden naar Port Douglas. Eerst richting Lakeland. Onderweg stoppen we bij een Roadhouse om wat te lunchen. Daar komen we een ander Nederlands gezin tegen. Voor Matthijs helemaal super, die leeft zich helemaal uit met de andere kinderen. Ze gillen samen uitbundig en rennen hard rond, tot ongenoegen van de andere gasten. Daarna rijden we verder. Onderweg stoppen we op een uitzichtpunt. Als Irene een Australiër spreekt en zegt dat het een prachtige route is dan is de reactie: ‘Not if you drive it every day for 20 years’.  We verlaten weer het droge gebied en rijden de Wet Tropics in. In Port Douglas aangekomen rijden we even rond, naar de uitzichtpunten om overzicht te krijgen van de plaats. Vandaaruit gaan we op zoek naar een campingplaats. Met de 4WD komen we tussen de andere Nederlanders op een unpowered site. We kunnen in de campingkeuken de Olympische Spelen volgen. Natuurlijk wel met veel Australische sporters, maar we zijn blij een en ander te zien. Voor het eten drinken we een borrel in het centrum van Port Douglas. PortDouglas is een leuke gezellige, voor Australische begrippen mondaine stad. Meteen doen we nog een paar inkopen voor het avondeten, en maken dat klaar in de campingkeuken. Morgen nog een laatste dagje met de 4WD.

De dag erna gaan we naar Mossman Gorge. We lopen Port Douglas in voor een kop koffie en vertrekken daarna. Bij Mossman Gorge stappen we over op een shuttlebus het regenwoud in naar de rivier. Vandaaruit kunnen we verder wandelen. De Gorge is prachtig, maar er zijn veel mensen en het is erg georganiseerd. We staan met ons voeten in het gasheldere water, kijken naar de vissen en gaan daarna weer terug. De 4WD moet om een uur of 3 terug in Cairns zijn. Onderweg lunchen we langs de kust bij Ellis Beach. Het strand is opnieuw super mooi, maar ook hier zijn weer krokodillen dus zwemmen is er niet bij. We maken nog een extra stop bij Palm Cove, opnieuw één van de mooiste stranden. Daarna rijden we naar het hotel in Cairns en is het afgelopen. We droppen alle spullen zodat Steef de auto terug kan brengen. Ook het 4WD avontuur is voorbij, het was echt heel leuk. Nu weer op naar andere avonturen. Morgenmiddag vliegen we naar Sydney.